Matematikte "limit" kavramı çoğu zaman formüllerle ezberlenerek geçilir ama aslında çok insani bir fikri temsil eder: bir şeye yaklaşmak. Tam olarak ulaşmadan, ama o yöne doğru gitmek. Diyelim ki bir arkadaşınız size yavaşça yaklaşsa ama hiçbir zaman tam olarak yanınıza gelmese — her adımda mesafeyi yarıya indirse — sonsuza kadar yaklaşabilir ama asla dokunamaz. İşte bu durum, limit kavramının kalbidir. Matematikte de bir fonksiyonun bir noktaya doğru giderken nasıl davrandığını gözlemleriz; oraya ulaşsa da ulaşmasa da önemli değildir. Limit, sabit bir sonuca ulaşmanın değil, bir davranışın nereye yöneldiğini anlamanın aracıdır. Bu bakış, sadece sayıların değil, hayatın birçok alanında karşımıza çıkar: Belirsizliğe rağmen yön bulma çabası. Ve bu yüzden limit, sadece bir matematik konusu değil, sezgisel bir düşünme biçimidir.